Demo przypomniało mi efekt z dziewięcioma “duszkami” tworzącymi napis na obszarze ramki. W tym przypadku nie ma animacji, ale napis jest rozciągnięty na cały ekran.
Widziałem kiedyś analizę tego dema i jeśli dobrze pamiętam to były poszerzone w poziomie wielokolorowe sprajty z emulacją wyższej rozdzielczości poprzez odpowiednio dopasowany wzorek ghostbyte.
Znałem te narzędzia, bo się kiedyś naoglądałem raportów logicomy z ich własnych dem. Tam były nie tylko rozkminy, ale też dochodzenie do efektów. Szczególnie podobało mi się to z podglądem asm na żywo. Nie wiedziałem, że można w nim przesuwać się w czasie i patrzeć co się wykonuje w danej pozycji rastra. Ciekawe jest, że w Nine często wykonują się pętle dwóch instrukcji. Czyli jak rozumiem czekanie na odpowiednią linię.
Fajne w tym demie jest to, że jest jeden efekt, ale do jego uzyskania jest potrzebne wiele technik.
Nie znałem sztuczki z powiększaniem pionowym duszka.
Robienie pełnego ekranu, tak by nie zerwać synchro i udawać ramkę też fajne.
Komodziarze mieli szczęście, że dostęp do pamięci był w przeplocie kosztem zegara procesora. Dzięki temu mogą modyfikować rejestry podczas tworzenia obrazu. Niby było to archaiczne, ale daje dużo możliwości.
Fajne narzędzia pokazuje ten koleś.
Demo przypomniało mi efekt z dziewięcioma “duszkami” tworzącymi napis na obszarze ramki. W tym przypadku nie ma animacji, ale napis jest rozciągnięty na cały ekran.
Widziałem kiedyś analizę tego dema i jeśli dobrze pamiętam to były poszerzone w poziomie wielokolorowe sprajty z emulacją wyższej rozdzielczości poprzez odpowiednio dopasowany wzorek ghostbyte.
Znałem te narzędzia, bo się kiedyś naoglądałem raportów logicomy z ich własnych dem. Tam były nie tylko rozkminy, ale też dochodzenie do efektów. Szczególnie podobało mi się to z podglądem asm na żywo. Nie wiedziałem, że można w nim przesuwać się w czasie i patrzeć co się wykonuje w danej pozycji rastra. Ciekawe jest, że w Nine często wykonują się pętle dwóch instrukcji. Czyli jak rozumiem czekanie na odpowiednią linię.
Fajne w tym demie jest to, że jest jeden efekt, ale do jego uzyskania jest potrzebne wiele technik.
Nie znałem sztuczki z powiększaniem pionowym duszka.
Robienie pełnego ekranu, tak by nie zerwać synchro i udawać ramkę też fajne.
Komodziarze mieli szczęście, że dostęp do pamięci był w przeplocie kosztem zegara procesora. Dzięki temu mogą modyfikować rejestry podczas tworzenia obrazu. Niby było to archaiczne, ale daje dużo możliwości.