No i nie przesadzaj z tym PTSD. Widać, że są tam dobrzy nauczyciele. Przecież dziewczynka nie jest pozostawiona sama sobie. Pomagają jej prawidłowo zinterpretować odczucia i pokazują cel.

Gdyby musiała radzić sobie z tym sama pewnie byłoby gorzej.

Oglądałem też inne dokumenty. O ludziach bliżej dorosłości. Którzy musieli się poświęcić i włożyć dużo wysiłku by osiągnąć sukces w swojej dziedzinie. Oni nawet nie oczekiwali, że ktoś będzie się nad nimi litował (często taki przekaz dostawali od rodziców). Oczekiwali raczej, że ktoś doda im sił. Zmotywuje do dalszej pracy.

Nie wiem czy stoicyzm jest rozwiązaniem. Nie powoduje to ignorancji? Rozwiązanie polega raczej na przekształceniu emocji w pozytywne, takie jak entuzjazm.